W ogóle mnie nie słuchasz – Kate Murphy

w ogole mnie nie sluchasz kate murphy
  • Komunikacja
  • Psychologia

W ogóle mnie nie słuchasz – Kate Murphy

Moja ocena:
5/5

Książka Kate Murphy jest bardzo prawdziwa i przystająca do naszych czasów. Autorka opowiada o tym, jak płytka stała się nasza komunikacja w czasach rozwoju technologicznego. Rzadko kiedy uważnie słuchamy innych, a jeśli robimy – to tylko po to, żeby odpowiedzieć. Zaś te odpowiedzi oscylują głównie wokół zaimka „JA”. Książka Murphy otwiera oczy i pozwala sobie odpwoiedzieć na pytanie: „Czy ja z uwagą słucham innych?”. Mi dała dużo do myślenia i pozwoliła zrobić krok w stronę uważnego słuchania. Uważam, że KAŻDY powinien ją przeczytać: naprawdę można się zdziwić ile dobrego może przynieść głęboka rozmowa z bliską osobą, skupiona na byciu drugą osobą zainteresowanym. Szczerze polecam.

Kliknij w ten link i czytaj tę książkę oraz inne przez 30 dni za darmo na Legimi.

Kup książkę w dobrej cenie:


Ulubione cytaty z książki
  • Pragnienie synchronizacji z innymi i tworzenia więzi to jedna z naszych podstawowych potrzeb, którą zaczynamy odczuwać zaraz po urodzeniu.

  • Teoria przywiązania - nasza zdolnośc słuchania i tworzenia więzi z ludźmi zależy od tego, jak dobrze nasi rodzice radzili sobie ze słuchaniem nas i tworzeniem z nami więzi, gdy byliśmy dziećmi.

  • Skłonność do zakładania z góry, jak będzie przebiegać rozmowa, zabija naszą ciekawość i uniemożliwia słuchanie

  • Szukanie w czyjejś wypowiedzi tematów nas interesujących i stopniowe budowanie na nich relacji to sposób, dzięki któremu można się zbliżyć niemal do każdego.

  • Badania pokazują że wszyscy żywimy pewne uprzedzenia, wynikające z podświadomej potrzeby kategoryzacji oraz naturalnej trudności z wyobrażaniem sobie czegoś, czego sam inie dośwoadczyliśmy

  • Kiedy kończymy z kimś rozmawiać, powinniśmy zadac sobie kilka pytań. Czego dowiedzieliśmy się o tej osobie? Co najbardziej ją dziś nurtowało? Jakie były jej odczucia co do tematu poruszanego w rozmowie?

  • Osoby inteligentne często słuchają mniej uważnie, ponieważ przychodzi im do głowy znacznie więcej konkurencyjnych myśli, a przy tym częściej uznają, że i tak dobrze wiedzą, co ich rozmówca chce powiedzieć. Ludzie o wysokim IQ często są też ponadprzeciętnie neurotyczni i skoncentrowani na sobie, przez co ich uwagę stale zaprzątają niepokój i troska o samych siebie.

  • Uważnie słuchamy, jeśli stale zadajemy sobie pytanie, czy przekazywane nam treści mają sens i co powoduje ludźmi, którzy je do nas kierują.

  • Największa przeszkodą w koncentracji umysłu i podążaniem za czyjąś opowieścią bywa uporczywe myślenie o tym, co za chwilę powiemy.

  • Spójrz, co się dzieje, gdy ludzie się sobie przedstawiają. Często wiele nam wówczas umyka - włącznie z imieniem rozmówcy - bo skupiamy się na przyglądaniu się nowej osobie i myśleniu, jak sami wypadamy i co za chwilę powiemy.

  • Dobry słuchacz, zamiast błądzić wśród własnych myśli, niepewności i powierzchownych ocen, potrafi wyłapać podteksty cudzych wypowiedzi, jak również zauważyć subtelne pozawerbalne szczegóły.

  • Ralph Nichols, ojciec badań nad słuchaniem, zalecał podczas słuchania szukać możliwych dowodów na to, że jesteśmy w błędzie, a nie skupiać się na szukaniu dziur w logice wywodu drugiej strony lub co gorsza całkiem zamykać się na jej argumenty czy usuwać tę osobą ze swojego życia.

  • Dlatego właśnie poróżnieni ludzie potrafią na siebie wrzeszczeć tak, że oczy im wychodzą z orbit, zamiast spokojnie wysłuchać, co druga strona ma do powiedzenia. Prymitywna część ich mózgu interpretuje odmienny światopogląd jako sygnał odrzucenia przez plemię. Czują się samotni i bezbronni, zalewa więc ich fala strach i wściekłości.

  • Dialogi wewnętrzne rozwijają i wspierają wspomnianą wcześniej złożoność poznawczą, czyli cenną umiejętność uznawania rozmaitych poglądów, kojarzenia faktów i wpadania na nowe pomysły

  • Sposób, w jaki rozmawiamy sami ze sobą, wpływa na to, jak odbieramy słowa innych ludzi. Przez to kształtuje nasze zachowanie w relacjach z innymi.

  • Jej badania (dop. psycholożki Miriam Steele) wskazują, że głosy odzywające się w naszych myślach są odbiciem tego, co słyszeliśmy w dzieciństwie.

  • W udanych związkach stosunek dobrych interakcji do złych musi wynosić co najmniej pięć do jednego.

  • Przewaga ucha prawego - lepiej i szybciej rozumiemy sens wypowiedzi, gdy słyszymy ją prawym uchem, niż gdy przekaz trafia do ucha lewego. Jest to związane z zachodząca w mózgu lateralizacją, dzięki której to, co słyszymy prawym uchem, trafia w pierwszej kolejności do lewej półkuli, czyli tam, gdzie znajduje się ośrodek Wernickiego. Istnieje też przewaga ucha lewego, jeśli chodzi o rozpoznawanie emocjonalnych aspektów wypowiedzi, jak również percepcję i rozumienie muzyki oraz odgłosów natury.

  • Kiedy kogoś słuchamy, nasze mózgu przetwarzają nie tylko słowa, lecz także wysokość, donośność i ton głosu, jak również wszystkie inne elementy składające się na prozodię, czyli ogólne brzmienie wypowiedzi.

  • Badania wskazują, że jeśli ktoś regularnie słucha przyspieszonej mowy, może mieć potem trudności ze skupieniem uwagi na wypowiedzi kogoś, kto mówi w normalnym tempie.

Shopping Cart